Declaration of the Eighth
Congress of the Worker-communist Party of Iran
The revolutions in Tunisia and Egypt
and then the revolutionary risings against the dictators in the Middle East and
North Africa showed that the unfinished 2009 revolution in Iran was not an isolated event. As
our last congress had stated, that revolution spoke of the end of the dark
period in which the New Right, the New World Order and the War of the
Terrorists had been on the offensive. It spoke “from the people’s hearts”. However,
the anti-capitalist movements in the West in 2011, from the revolts of the
have-nots in British cities to the strikes and protests in Spain, Greece,
Israel, Italy, France,
etc., and the Occupy Movement in the USA
and Europe, showed that this new period of revolutions and mass uprisings was
not limited to the Middle East.
It is indeed a
new and universal situation, one where, against the backdrop of world
capitalism’s economic crisis and dead end, the rank of the 99% is everywhere
rising against the system of profit, market and wages; against the state,
bureaucracy and its corresponding democracy, as well as against the system’s
sanctities and values such as religion, nationalism and obliteration of
universal human identity. The stormy 2011 will be recorded in human history as
the start of a global wave of revolutions of the 21st century for
the emancipation of humanity. On one end of this immense movement stands Cairo’s Al-Tahrir
Square and the revolution for Bread, Freedom and Human
Dignity; and on the other, New York’s
Occupy Wall Street
with its will of the People’s Assembly and the practical critique of the
democracy of the 1%. This global revolutionary wave has already overturned the
old dominant perceptions of the last few decades and changed the political and
ideological balance to the advantage of revolution, with far greater changes still
to come.
The Eighth Congress
asserts that the Worker-communist Party of Iran, hand in hand with the workers
of Athens, Auckland, Suez and the petrochemical workers of Mahshahr in Iran, as
well as the youth of Gaza, Homs, Tel Aviv, Madrid, Moscow and Tehran and the
brave women everywhere who stand at the forefront of this global struggle,
belongs to the rank of the ongoing revolutions and the movement of the 99% for
liberation. The Congress declares that the requirement for the victory of this
global movement for human liberation is the political and economic
expropriation of the bourgeoisie around the world. As the experience of the
revolutions in Tunisia, Egypt and Libya shows, removing the dictators
from the scene while keeping the dictatorship of capital by the generals,
Islamists and nationalists is a threadbare project for defeating the
revolution. The first condition of people’s victory is the total destruction of
the bourgeoisie’s state machinery, from its army to its bureaucracy, and the
establishment of the rule of councils and other organs of people’s direct
power. Furthermore, the experience of Greece,
Italy, France, Britain
and USA
clearly shows that global capital in order to deal with its incurable crisis is
sucking the very life out of humanity. They are now telling us we have to
labour from our teens till we die, and ask for less, so their rotten system of
wage slavery may survive. In the West too there is no other road to liberation
than in the first step expropriating the dictatorship of capital and the rule
of the banks and the 1%, which is exercised in the name of democracy and
parliament, and by leaving people’s lives in their own hands, to their own
direct rule.
Committed to this
global pledge of the 99%, the Worker-communist Party of Iran once again states
that, along with the workers, women and youth in Iran,
it is fighting for the overthrow of the Islamic Republic and the expropriation
of the bourgeoisie and establishment freedom, equality and socialism in Iran. Every
step of progress towards a free communist society in Iran will be an important
contribution towards the ongoing global movement of the 99%, and which can only
last with the support of the workers and people of the world.
The Eighth
Congress of the Worker-communist Party of Iran
25-26 February
2012
-------------------------------------------------------
-------------------------------------------------------
L'engagement mondial des 99
%
Déclaration du huitième
congrès du Parti Communiste-Ouvrier d'Iran
Les
révolutions en Tunisie et en Egypte et les soulèvements révolutionnaires contre
les dictateurs au Moyen-Orient et en Afrique du Nord ont montré que la révolution
inachevée de 2009 en Iran n'était pas un évènement isolé. Comme l'a déclaré
notre dernier congrès, cette révolution marquait la fin de la sombre période
pendant laquelle la Nouvelle Droite, le Nouvel Ordre Mondial et la guerre entre
terroristes étaient à l'offensive. Elle venait depuis “le coeur du peuple”. En
plus, les mouvements anti-capitalistes en Occident en 2011, des révoltes de
ceux qui n'ont rien dans les cités britanniques aux grèves et protestations en
Espagne, en Grèce, en Israël, en Italie, en France, etc., et le mouvement
Occupy aux Etats-Unis et en Europe, ont montré que cette nouvelle période de
révolutions et de soulèvements de masse n'était pas limitée au Moyen-Orient.
C'est en effet une situation nouvelle et universelle, celle où, face au
contexte de la crise économique mondiale du capitalisme et de sa voie sans
issue, les rangs des 99% se lèvent partout contre le système du profit, du
marché et du salariat ; contre l'Etat, la bureaucratie et la démocratie qui lui
corresponde, tout comme contre les icônes et les valeurs du système telles que
la religion, le nationalisme et la négation de l'identité humaine universelle.
L'orage de 2011 restera dans l'histoire humaine comme le début d'une vague
mondiale de révolutions du 21ème siècle pour l'émancipation de l'humanité. A un
bout de cet immense mouvement se trouve la Place Tahrir du Caire et la
révolution pour le pain, la liberté et la dignité humaine, et de l'autre le
mouvement Occupy Wall Street à New York avec sa volonté d'Assemblées Populaires
et la pratique critique de la démocratie des 1%. Cette vague révolutionnaire
mondiale a d'ores et déjà renversé les vieilles perceptions dominantes des
dernières décennies et changé le rapport de force politique et idéologique en
faveur de la révolution, avec la venue prochaine de transformations encore plus
grandes.
Le
Huitième Congrès déclare que le Parti Communiste-Ouvrier d'Iran, main dans la
main avec les travailleuses et les travailleurs d'Athènes, d'Auckland, de Suez
et les ouvriers de la pétrochimie de Mahshahr en Iran, ainsi qu'avec la
jeunesse de Gaza, Homs, Tel Aviv, Madrid, Moscou et Téhéran et les courageuses
femmes qui partout se tiennent en premières lignes dans ce mouvement mondial,
participe aux rangs de la révolution à venir et du mouvement pour la libération
des 99%. Le congrès déclare que la
victoire de ce mouvement mondial pour la libération humaine doit nécessairement
passer par l'expropriation politique et économique de la bourgeoisie à travers
le monde. Comme le démontre l'expérience des révolutions en Tunisie, Egypte et
Libye, chasser les dictateurs en maintenant la dictature du capital par les
généraux, les islamistes et les nationalistes est un projet mortel pour la
défaite de la révolution. La première condition de la victoire du peuple est la
destruction totale de la machinerie d'Etat de la bourgeoisie, depuis son armée
jusqu'à sa bureaucratie, et l'instauration du pouvoir des conseils et autres
organes du pouvoir populaire direct. De plus, l'expérience de la Grèce, de l'Italie,
de la France, de la Grande-Bretagne et des Etats-Unis montre clairement que le
capital mondial afin de faire face à sa crise incurable suce jusqu'à la
dernière goutte de sang de l'humanité. Ils nous disent maintenant que nous
devons travailler depuis notre adolescence jusqu'à notre mort, en gagnant
toujours moins, pour que leur système pourri de l'esclavage salarié puisse
survivre. En Occident aussi il n'y a pas d'autres voies vers la libération que
l'expropriation de la dictature du capital et du règne des banques et des 1%,
qui sont exercés au nom de la démocratie et du parlement, pour permettre aux
gens de reprendre leurs vies en mains par leur propre pouvoir direct.
Considérant
cet engagement mondial des 99%, le Parti Communiste-Ouvrier d'Iran déclare une
fois encore que, avec les travailleurs, les femmes et la jeunesse en Iran, il
lutte pour le renversement de la République Islamique et l'expropriation de la
bourgeoisie, pour l'instauration de la liberté, de l'égalité et du socialisme
en Iran. Chaque pas de progrès vers une société communiste libre en Iran sera
une contribution importante au mouvement mondial des 99% qui ne pourra durer
qu'avec le soutien des travailleurs et de la population du monde.
Huitième Congrès
du Parti Communiste-Ouvrier d'Iran
25-26 Février
2012
--------------------------------------------------------------------
میثاق جهانی ۹۹ درصدی ها!
بیانیه کنگره هشتم حزب کمونیست کارگری
ایران
انقلاب تونس و مصر و سپس سیل خیزش های انقلابی بر علیه
دیکتاتورها در خاورمیانه و شمال آفریقا، نشان داد که انقلاب ناتمام سال ۸۸ (٢۰۰۹)
در ایران واقعه ای تک و جدا افتاده نبود. بلکه، همانطور که در کنگره قبل اعلام
کردیم، خبر از پایان دوره سیاه تعرض "راست نوین"، "نظم نوین
جهانی" و "جنگ تروریستها" میداد و "از دل مردم جهان سخن
میگفت". جنبش های ضد سرمایه داری سال ٢۰۱۱ در غرب اما (از شورشهای "هیچ
بودگان" در انگلیس تا جنبش های اعتصابی و اعتراضی در اسپانیا، یونان،
اسرائیل، ایتالیا، فرانسه و غیره و تا "جنبش اشغال" در آمریکا و اروپا)،
بنوبه خود نشان داد که این دوره نوین انقلابات و خیزش های توده ای صرفا به مناطقی
چون خاورمیانه محدود نیست. بلکه این یک وضعیت جدید و جهانشمول است که بر متن بحران
و بن بست اقتصادی سرمایه داری جهانی، صف"۹۹ درصدی ها" در همه جا و به
اشکال مختلف بر علیه نظام سود و بازار و مزد، بر علیه دولت، بورکراسی و دمکراسی
مترادف با آن، و ایضا بر علیه مقدسات و ارزش های آن اعم از مذهب، ناسیونالیسم و
هرگونه مسخ هویت انسانی بپا میخیزد. سال طوفانی ٢۰۱۱ در تاریخ بشر بعنوان سرآغاز
موج جهانی انقلابات قرن بیست و یکم برای آزادی واقعی بشریت ثبت خواهد شد. جنبش عظیم و در
جریانی که یکسر آن "میدان التحریر" قاهره و انقلاب"نان و کرامت
انسانی" بر علیه دیکتاتورهای مادام العمر بود و سر دیگر آن "اشغال وال
استریت" نیویورک و اعمال اراده "مجمع عمومی" و نقد عملی دمکراسی
"یک درصدی ها" است. این موج جهانی انقلابی تا همینجا تلقیات و محاسبات
کهنه چند دهه گذشته و موازنه سیاسی و ایدئولوژیک را به نفع"انقلاب در وضع
موجود" برهم زده و تغییرات بسی وسیعتر هنوز در راه است.
کنگره هشتم تاکید میکند که حزب کمونیست کارگری ایران دست در
دست کارگران آتن، اوکلند، سوئز و پتروشیمی های ماهشهر، در کنار
جوانان نوار غزه، حمص، تل آویو، مادرید، مسکو و تهران، و همراه با زنان شجاع و آزادیخواهی که همه جا در خط مقدم این تلاش
جهانی قرار دارند - به صف انقلابات حاضر و جنبش "۹۹ درصدی" ها برای
رهایی تعلق دارد. کنگره اعلام میکند که شرط پیروزی این جنبش جهانی برای رهائی
انسان، خلع ید سیاسی و
اقتصادی از بورژوازی در هر گوشه جهان است. همانگونه که تجربه انقلابات تونس و مصر
و لیبی نشان میدهد کنار بردن دیکتاتورها از جلوی صحنه و حفظ دیکتاتوری سرمایه توسط
ژنرال ها و اسلامی ها و ملیون تنها پروژه ای نخ نما برای شکست انقلاب است. شرط اول
پیروزی مردم درهم شکستن کامل دستگاه دولتی بورژوازی اعم از ارتش و بورکراسی و
برقراری حاکمیت شوراها و ارگانهای اعمال اراده مستقیم همه شهروندان است. همچنین
تجربه یونان و ایتالیا و فرانسه و انگلیس و آمریکا بخوبی نشان میدهد که سرمایه
جهانی برای مقابله با بحران لاعلاج خود چوب تاراج به نفس زندگی بشر زده است. اکنون
به ما اعلام میکنند که از هژده تا هفتاد سالگی باید یکسره جان بکنیم و کمتر
بخواهیم تا نظام پوسیده بردگی مزدی حفظ شود. در غرب نیز راه دیگری برای رهایی نیست
جز آنکه در قدم اول از
دیکتاتوری سرمایه وسلطه بانکها و"یک درصدیها" که تحت نام دمکراسی و پارلمان
اعمال میشود خلع ید گردد و زندگی به دست خود مردم و حکومت بلافصل شان سپرده شود.
حزب کمونیست کارگری در تعهد به این میثاق جهانی "۹۹
درصدی ها" باردیگر اعلام میکند که در پیشاپیش کارگران، زنان و جوانان ایران
برای سرنگونی جمهوری اسلامی و خلع ید از کل بورژوازی در ایران و برای برقراری
آزادی و برابری و سوسیالیسم تلاش میکند. هر گام پیشروی بسوی یک جامعه آزاد کمونیستی
در ایران درافزوده مهمی به جنبش جهانی و جاری ۹۹ درصدی هاست و تنها با اتکاء به
حمایت کارگران و مردم جهان بردوام خواهد بود.
کنگره هشتم حزب کمونیست کارگری ایران
۶ و ۷ اسفند ۱۳۹۰، ۲۵ و ٢۶ فوریه ٢۰۱٢
