The world pledge of the 99%
Declaration of the Eighth Congress of the Worker-communist Party of Iran
The revolutions in Tunisia and Egypt and then the revolutionary risings against the dictators in the Middle East and North Africa showed that the unfinished 2009 revolution in Iran was not an isolated event. As our last congress had stated, that revolution spoke of the end of the dark period in which the New Right, the New World Order and the War of the Terrorists had been on the offensive. It spoke “from the people’s hearts”. However, the anti-capitalist movements in the West in 2011, from the revolts of the have-nots in British cities to the strikes and protests in Spain, Greece, Israel, Italy, France, etc., and the Occupy Movement in the USA and Europe, showed that this new period of revolutions and mass uprisings was not limited to the Middle East. It is indeed a new and universal situation, one where, against the backdrop of world capitalism’s economic crisis and dead end, the rank of the 99% is everywhere rising against the system of profit, market and wages; against the state, bureaucracy and its corresponding democracy, as well as against the system’s sanctities and values such as religion, nationalism and obliteration of universal human identity. The stormy 2011 will be recorded in human history as the start of a global wave of revolutions of the 21st century for the emancipation of humanity. On one end of this immense movement stands Cairo’s Al-Tahrir Square and the revolution for Bread, Freedom and Human Dignity; and on the other, New York’s Occupy Wall Street with its will of the People’s Assembly and the practical critique of the democracy of the 1%. This global revolutionary wave has already overturned the old dominant perceptions of the last few decades and changed the political and ideological balance to the advantage of revolution, with far greater changes still to come.
The Eighth Congress asserts that the Worker-communist Party of Iran, hand in hand with the workers of Athens, Auckland, Suez and the petrochemical workers of Mahshahr in Iran, as well as the youth of Gaza, Homs, Tel Aviv, Madrid, Moscow and Tehran and the brave women everywhere who stand at the forefront of this global struggle, belongs to the rank of the ongoing revolutions and the movement of the 99% for liberation. The Congress declares that the requirement for the victory of this global movement for human liberation is the political and economic expropriation of the bourgeoisie around the world. As the experience of the revolutions in Tunisia, Egypt and Libya shows, removing the dictators from the scene while keeping the dictatorship of capital by the generals, Islamists and nationalists is a threadbare project for defeating the revolution. The first condition of people’s victory is the total destruction of the bourgeoisie’s state machinery, from its army to its bureaucracy, and the establishment of the rule of councils and other organs of people’s direct power. Furthermore, the experience of Greece, Italy, France, Britain and USA clearly shows that global capital in order to deal with its incurable crisis is sucking the very life out of humanity. They are now telling us we have to labour from our teens till we die, and ask for less, so their rotten system of wage slavery may survive. In the West too there is no other road to liberation than in the first step expropriating the dictatorship of capital and the rule of the banks and the 1%, which is exercised in the name of democracy and parliament, and by leaving people’s lives in their own hands, to their own direct rule.
Committed to this global pledge of the 99%, the Worker-communist Party of Iran once again states that, along with the workers, women and youth in Iran, it is fighting for the overthrow of the Islamic Republic and the expropriation of the bourgeoisie and establishment freedom, equality and socialism in Iran. Every step of progress towards a free communist society in Iran will be an important contribution towards the ongoing global movement of the 99%, and which can only last with the support of the workers and people of the world.
The Eighth Congress of the Worker-communist Party of Iran
25-26 February 2012
میثاق جهانی ۹۹ درصدی ها!
بیانیه کنگره هشتم حزب کمونیست کارگری ایران
انقلاب تونس و مصر و سپس سیل خیزش های انقلابی بر علیه دیکتاتورها در خاورمیانه و شمال آفریقا، نشان داد که انقلاب ناتمام سال ۸۸ (٢۰۰۹) در ایران واقعه ای تک و جدا افتاده نبود. بلکه، همانطور که در کنگره قبل اعلام کردیم، خبر از پایان دوره سیاه تعرض "راست نوین"، "نظم نوین جهانی" و "جنگ تروریستها" میداد و "از دل مردم جهان سخن میگفت". جنبش های ضد سرمایه داری سال ٢۰۱۱ در غرب اما (از شورشهای "هیچ بودگان" در انگلیس تا جنبش های اعتصابی و اعتراضی در اسپانیا، یونان، اسرائیل، ایتالیا، فرانسه و غیره و تا "جنبش اشغال" در آمریکا و اروپا)، بنوبه خود نشان داد که این دوره نوین انقلابات و خیزش های توده ای صرفا به مناطقی چون خاورمیانه محدود نیست. بلکه این یک وضعیت جدید و جهانشمول است که بر متن بحران و بن بست اقتصادی سرمایه داری جهانی، صف"۹۹ درصدی ها" در همه جا و به اشکال مختلف بر علیه نظام سود و بازار و مزد، بر علیه دولت، بورکراسی و دمکراسی مترادف با آن، و ایضا بر علیه مقدسات و ارزش های آن اعم از مذهب، ناسیونالیسم و هرگونه مسخ هویت انسانی بپا میخیزد. سال طوفانی ٢۰۱۱ در تاریخ بشر بعنوان سرآغاز موج جهانی انقلابات قرن بیست و یکم برای آزادی واقعی بشریت ثبت خواهد شد. جنبش عظیم و در جریانی که یکسر آن "میدان التحریر" قاهره و انقلاب"نان و کرامت انسانی" بر علیه دیکتاتورهای مادام العمر بود و سر دیگر آن "اشغال وال استریت" نیویورک و اعمال اراده "مجمع عمومی" و نقد عملی دمکراسی "یک درصدی ها" است. این موج جهانی انقلابی تا همینجا تلقیات و محاسبات کهنه چند دهه گذشته و موازنه سیاسی و ایدئولوژیک را به نفع"انقلاب در وضع موجود" برهم زده و تغییرات بسی وسیعتر هنوز در راه است.
کنگره هشتم تاکید میکند که حزب کمونیست کارگری ایران دست در دست کارگران آتن، اوکلند، سوئز و پتروشیمی های ماهشهر، در کنار جوانان نوار غزه، حمص، تل آویو، مادرید، مسکو و تهران، و همراه با زنان شجاع و آزادیخواهی که همه جا در خط مقدم این تلاش جهانی قرار دارند - به صف انقلابات حاضر و جنبش "۹۹ درصدی" ها برای رهایی تعلق دارد. کنگره اعلام میکند که شرط پیروزی این جنبش جهانی برای رهائی انسان، خلع ید سیاسی و اقتصادی از بورژوازی در هر گوشه جهان است. همانگونه که تجربه انقلابات تونس و مصر و لیبی نشان میدهد کنار بردن دیکتاتورها از جلوی صحنه و حفظ دیکتاتوری سرمایه توسط ژنرال ها و اسلامی ها و ملیون تنها پروژه ای نخ نما برای شکست انقلاب است. شرط اول پیروزی مردم درهم شکستن کامل دستگاه دولتی بورژوازی اعم از ارتش و بورکراسی و برقراری حاکمیت شوراها و ارگانهای اعمال اراده مستقیم همه شهروندان است. همچنین تجربه یونان و ایتالیا و فرانسه و انگلیس و آمریکا بخوبی نشان میدهد که سرمایه جهانی برای مقابله با بحران لاعلاج خود چوب تاراج به نفس زندگی بشر زده است. اکنون به ما اعلام میکنند که از هژده تا هفتاد سالگی باید یکسره جان بکنیم و کمتر بخواهیم تا نظام پوسیده بردگی مزدی حفظ شود. در غرب نیز راه دیگری برای رهایی نیست جز آنکه در قدم اول از دیکتاتوری سرمایه وسلطه بانکها و"یک درصدیها" که تحت نام دمکراسی و پارلمان اعمال میشود خلع ید گردد و زندگی به دست خود مردم و حکومت بلافصل شان سپرده شود.
حزب کمونیست کارگری در تعهد به این میثاق جهانی "۹۹ درصدی ها" باردیگر اعلام میکند که در پیشاپیش کارگران، زنان و جوانان ایران برای سرنگونی جمهوری اسلامی و خلع ید از کل بورژوازی در ایران و برای برقراری آزادی و برابری و سوسیالیسم تلاش میکند. هر گام پیشروی بسوی یک جامعه آزاد کمونیستی در ایران درافزوده مهمی به جنبش جهانی و جاری ۹۹ درصدی هاست و تنها با اتکاء به حمایت کارگران و مردم جهان بردوام خواهد بود.
کنگره هشتم حزب کمونیست کارگری ایران
۶ و ۷ اسفند ۱۳۹۰، ۲۵ و ٢۶ فوریه ٢۰۱٢
No comments:
Post a Comment